| Հեղինակ | Հաղորդագրություն |
|
Liana
|
| |
Գրառում N: 4
Գրանցված է: 19.03.08
Որտեղից է: Moskva
Ռեյտինգը:
0
|
|
Ուղարկված է: 20.03.08 02:49. Վերնագիր: Սիրային բանաստեղծությո&#
Druzya ya ochen lyublyu stixi. osobenno stixi pro lyubov (sama toje sochinyayu)!!!!!! Davayte napishem svoi i (ne svoi) lyubimie stixi pro lyubov!!!!!
Handipum!!!!
Menq handipecinq patahabar
Nujn srjaranum, nujn sexanum
Vaxuc el cheinq tesel irar
Karotel einq bavakanin!!!
Es ekel ei im tiknoj het
Du amusnut het mez ancanot
Ev lur naelov achqerid mej
Es tesnum ei mi lur karot....
Taqun xmecinq menq irar kenac
Hayacqov taqun barevecinq
Ev voch mi bar, u hnchyun chasac
Ancanoti pes bajanvecinq......
Miajn te verjum bajanvelis
Qo amusin@ tesa inchpes
Tiknojs taqun asec......
.......Hogis gites inchqan ei karotel qez.........
|
 |
Անձնական թերթիկ
|
|
Պատասխաններ - 96
, հին:
1
2
3
4
5
Բոլորը
[միայն նորերը]
|
|
|
Ուղարկված է: 28.03.08 19:38. Վերնագիր: ԿԱˆ..
ԿԱՐՈՏ
Իմ անվերջ ճամփի տանջանքից հոգնած՝
Ես ննջել էի ոսկեղեն արտում.
Ու ճչաց սիրտս վայելքից հանկարծ
— Թվաց , թե մեկը կանչում է տրտում...
Եվ ես արթնացա խնդության ցավից .—
Գիշերվա հովն էր լալիս դաշտերում,
Մութ հեռաստանն էր դժկամ նայում ինձ,
Մենակությունն էր քարի պես լռում...
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 28.03.08 19:40. Վերնագիր: Ասո..
Ասում են, մի հայ աղջիկ գաղթելիս,
Հայաստանից մի ծաղիկ է տարել.
Ջրել արցունքով՝ ամեն լացելիս
Եվ վերադարձի հույսով փայփայել.
Ամեն մի ծաղիկ, մայր հողում ծլած,
Ձգտում է դեպի երկինք ու արև.
Իսկ նա, ուր լիներ, գլուխը ծռած,
Նայել է դեպի երկիրն իր քարե.
Եվ ուղղել է իր գլուխը տրտում,
Միայն հայրենի հողում քարքարոտ...
...Այդ ծաղիկը կա ամենքի սրտում
Եվ կոչվում է նա... հայրենի կարոտ:
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 28.03.08 19:41. Վերնագիր: Դու..
Դու դեռ չես մեռել իմ հիվանդ սրտում,
Դու դեռ ապրում ես երազի նման.
— Բայց չէ՞ որ միշտ էլ երազ էր միայն
Պայծառ պատկերդ այս անապատում...
Ես քեզ սիրում եմ, դու դեռ չես մեռել
Ես ամենուրեք քե՛զ եմ որոնում.
Դու, երազների լուսե օրրանում՝
Անո՛ւրջ, որ գուցե բնավ չես եղել...
Քեզ իմ կարոտի կսկիծն է վառել
Երազանքներում իմ նվիրական.
Իմ քույր, իմ դահիճ, իմ սուրբ սիրեկան,
Ես քեզ սիրում եմ, դու դեռ չես մեռել...
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 28.03.08 19:58. Վերնագիր: Դո..
Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Եվ առավոտը
Այնպես աղոտ է,
Ասես ցավոտ է:
… ու չե՜ս լինելու:
Եվ հորիզոնն է փակվում իմ առջև:
Նրան փակում է ո՛չ ամպի ճոթը,
Այլ քո զգեստի ամպեղեն փո՜թը:
Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Եվ օդ է դարձել
Այս համատարած անտեր կարոտը:
… ու չե՞ս լինելու:
Ու թվում է, թե լուցկի մոտեցնեմ՝
Պիտի բռնկի ինքը վառ օդը:
Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Ինչո՞ւ եմ, սակայն քեզ զգում այնպե՛ս,
Այնպե՜ս եմ զգում,ինչպես երևի
Ոտից նոր զրկվածն զգում է ոտը,
Որ նո՛ւյնպես չկա
Ու չի՜ լինելու…
Պ. Սևակ
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:01. Վերնագիր: --------------------..
[font color=green]--------------------------------------------------------------------------------
ԱՆԿԵՂԾ ԱՍԱԾ
Անկեղծ ասած՝ այս ամենից ես հոգնել եմ,
Ես, սիրելի՛ս, որ քեզ սիրել եւ օգնել եմ.
Ձեռք եմ պարզել, հույս եմ տվել,
Վատըդ թողած՝ լավըդ թվել,
Հավատացրել, հավատացել,
Թե իմ առաջ դուռ ես բացել՝
Չտեսնըված, չեղած մի դուռ։
Սակայն ի՞նչ եմ ես ստացել
Այդ ամենին ի տրիտուր։
Անկեղծ ասած՝ ոչինչ չկա, եւ ոչ էլ կար։
Անկեղծ ասած՝ դու բնավ էլ ա՛յն չես եղել,
Ա՛յն չես եղել, ինչ որ ես եմ կարծել երկար։
Ո՞ւր ես, ասա՛, դու ինձ մղել։
Ճիշտ ճամփից ես միայն շեղել։
Սուտ խոստումով կապել ես ինձ,
Մանկան նման խաբել ես ինձ,
Ու չես տվել ոչի՜նչ, ոչի՜նչ։
Իսկ այն, ինչ որ ինձ ես տվել,
Արժանի չէր ո՛չ քեզ, ո՛չ ինձ։
Անկեղծ ասած՝ քո տվածից ես հոգնել եմ։
Ինքդ գիտես՝ որքան ձգտել ու տքնել եմ,
Որ դու... որ դու նման լինես իմ երազին։
Իսկ դու գիտե՞ս՝ ի՛նչ դուրս եկավ.
«Տղան հասավ իր մուրազին,
Դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին»։
Հեքիաթն, այո, միտքըս ընկավ...
Դու՝ հեքիաթում հրաշք աղջիկ.
Այնինչ կյանքում՝ ինչ-որ... չղջիկ,
Որ ոչ թռչուն, ոչ էլ մուկ է...
Անկեղծ ասած՝ զուր էր ամբողջ այս աղմուկը։
Անկեղծ ասած՝ նեղանում ես, թե լրջանում,
Մե՜կ է հիմա։ Էլ չեմ գցի ինձ սար ու ձոր,
Անկեղծ կասեմ՝ հեքիաթն ինչով է վերջանում,
Ցած է ընկնում երեք խնձոր-
Մեկ՝ ասողին,
Մեկ՝ լսողին,
Մեկ էլ... ինձ պես գիշեր ու զօր
Հիմարաբար սպասողին...
Անկեղծ ասած՝ հեքիաթներից ես հոգնել եմ...
P.Sevak
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:07. Վերնագիր: Նամ..
Նամակ
Նա՞ է գրում ինձ
Թե՞ ես եմ գրում իմ հարազատին՝
Ինքս էլ չգիտեմ.
"Արդյոք քեզ եր՞բ եմ, ե՞րբ եմ տեսնելու...
Ձմե՛ռ ու ամա՜ռ,
Աշո՛ւն ու գարո՜ւն...
Իսկ ո՞ւր է տարվա մե՛ր եղանակը,
Այն հինգերորդը..."
Նա՞ է գրում ինձ
Թե՞ ես եմ գրում իմ հարազատին՝
Ինքս ել չգիտեմ.
"Դու նկատե՞լ ես. ձմեռ ժամանակ
Անհնարին է անցնել անտառի այն ծանոթ տեղով,
Որով անցել ես ամռան օրերին,
Քանի որ ցրտից սաստիկ կուչ գալով
Ու ձյան բեռան տակ ճկվելով խղճուկ`
Ոստ ու ճյուղերը փակում են ճամպադ,
Իսկ մթնշաղին կամ աղջամուղջին`
Ճանկռում են դեմքդ,
Աչքիդ սպառնում:
Ես քայլում էի աղջամուղջի մեջ,
Ու քայլում էի նաև ... մտացիր:
Մտացի՞ր արդյոք, մտամփո՞փ արդյոք,-
Մի՞թե նույնը չէ:
Ու ես հասկացա,
Որ երբ հուզված ենք`
Մենք թաքցընում ենք մեր խեղճ ձեռքերը,
Երբ անվստահ ենք`
Մենք թաքցընում ենք մեր խեղճ ոտքերը.
Իսկ ե՞րբ են մարդիկ թաքցնում դեմքը
Գուցե ամոթի՞ց
(Ես չե՛մ ամաչում իմ սիրո համար)
Գուցե կարոտի՞ց
(Ես ուզում եմ քեզ տեսնել բա՛ց աչքով):
Գուցե ճանկըռտող ճյուղերի՞ց այս չար
Գուցե այս ցրտի՞ց որ ճկում է ինձ
Եվ ստիպում է կուչ գալ խեղճորեն
(Կուչ գալ եմ ուզում քո՛ թևերի տակ)" ...
Նա՞ է ավարտում, թե՞ ես նրա տեղը,-
Ինքս էլ չգիտեմ.
"Իմ այս հարցերին մի՛ պատասխանիր,
Բայց պատասխանիր լոկ իմ մե՛կ հարցին:
Գարունը անցավ` ես քեզ չտեսա,
Ամառը անցավ` ես քեզ չտեսա,
Աշունը անցավ` չտեսա ես քեզ,
Ձմեռն էլ կանցնի` չեմ տեսնի ես քեզ...
Իսկ ո՞ւր ե տարվա մե՛ր եղանակը,
Այն հինգերորդը ... մի՞թե չի գալու" ...
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:08. Վերնագիր: vay paruyr sevak mer..
vay paruyr sevak mera  |
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:16. Վերնագիր: Դու..
Դու՝
երկու տա՜ռ,
Դ՛ու՝
հասարա՜կ մի դերանուն,
Եվ ընդամենն այդ քո երկու՛ հատիկ տառով
Այս բովանդակ աշխարհին ես տեր անում...
Դու՝
երկու տա՜ռ,
Ու ես գարնան հողի նման
Քո կենսատու ջերմությանն եմ ընտելնում...
Դու՝
երկու տա՜ռ
Եվ ահա ես
Երջանկության համն եմ զգում իմ բերանում,
Անջատումին ըմբերանւմ
Եվ թերանում եվ կատարել հրամանը տառամանքի...
Դու՝
երկու տա՜ռ,
Ու ես, անգի՛ն,
Ինձանից ինքս վերանում՝
Փոշիացած հերոսների
Դասակին եմ ընկերանում...
Դո՛ւ՝
երկու տա՜ռ,
Ու երբ հանկարծ
Թողնւմ ես ինձ ու հեռանում՝
Լքվաց տան պես ճեղք եմ տալիս,
Ծեփըս թափում, անտերանում,
Եվ կսկիծը, ցեցի նման,
Բույն է դնում իմ սյունի մեջ,
Ձեղւնի մեջ ու գերանում...
Դու՝
երկու տա՜ռ,
Դու՝
հասարա՜կ մի դերանուն...
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:18. Վերնագիր: Անո..
Անուղղելին
Ես զբաղված եմ քո պակասները լրացնելով,
Արբունքահասիդ նորի°ց ու նորի~ց վերածնելով:
Ամենից առաջ `անունդ եմ փոխում. օտա°ր մի անուն,
Իսկ ինքդ` այքան հա~յ ու հարազա°տ:եվ չեմ հասկանում,
Թե այսքան տարի ինչպե±ս ես եղել դեռ անչափահաս,
Եթե ես վաղու~ց սպասել եմ քեզ ա°յս տեսքով ահա:
Հետո ` ուզում եմ ուզացս անես առանց իմ խոսքի:
Ուզում եմ նաև հանել մի առու մազերիդ հոսքից
Ու տան~լ –տանե~լ , իմ տանջված – խանձված երեսին կապել:
Ուզում եմ նաև մատներիտ տեսքով նոր մոմեր թափել,
Այսինքն ` լապեր, որ պիտի լույս տան գիտե±ս մենակ ում.
Լոկ սիրողների~ն, և այն էլ միայն գողտրիկ սենյակում:
Եվ հոնքերիդ եմ կեռություն տալիս,
Ու սրունքներիդ` քիչ իլիկություն,
Մեջքդ թողնում եմ այնպես, ինչպես կա,
Իսկ ամբողջ մարմնիդ` մի~ քիչ լիքություն:
Փոխում եմ նաև...Շա~տ բան եմ փոխում ու սրբագրում.
Ավելին` ջնջում, պակաս-թերատին տալիս եմ լրում:
Շա~տ բան եմ ուղղում , շատ ու շատ բան էլ դեռ ուղղե°մ պիտի,
Բայց ձեռք չեմ տալիս ու ձեռք չեմ տալու ...լոկ քո ժպիտին:
Ա~խ այդ ժպիտը, այդ անուղղելի°ն, որով ժպտալիս
Քո եղած - չեղած պակասներն են դու մոռանալ տալիս...
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:18. Վերնագիր: isk nenc@ chka vor h..
isk nenc@ chka vor hexinak@ lini "otar amai chambekic"@???
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:18. Վերնագիր: ya es arunn ekav se..
ya es arunn ekav ser@ berec????????????  |
|
Անձնական թերթիկ
|
|
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:21. Վերնագիր: Sevakna dzukik jan..
Sevakna dzukik jan
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 19:23. Վերնագիր: Ատո..
Ատում եմ!
--------------------------------------------------------------------------------
Ատում եմ...
Ատում եմ ձյունը՝
Թե նա տեղում է ամառվա կեսին.
Եվ մահն եմ ատում՝
Թե հյուր է գալիս աղջկատեսին,
Մահից ոչ պակաս՝
Եվ ա'յն քողարկված մենատնտեսին,-
Նրա'ն ու նրա՜նց,
Ովքեր ուրիշի շեն տունն են քանդում՝
Իրենց պետք եկած գերանի համար,
Ովքեր ուրիշի ծառերն են ջարդում՝
Մի բուռ չհասած ծիրանի համար,
Ովքեր համայնքի ծովից են խոսում,
Բայց դեպի իրենց լճակն են հոսում....
Ատում եմ նաև այն խելոք սուսիկ-փուսիկությունը,
Որտեղ դժվար է տարբերել անգամ երեսն աստառից,
Եվ այն հարկադի'ր, ոչ թե ի ծնե կուզիկությունը,
Որ ստացվում է.... ցած առաստաղից:
Ատում եմ նաև այն նեղ կոշիկը.
Որ աքցանի պես ոտքերդ է բռնում,
Իսկ հոգուդ վրա կոշտուկ է դառնում....
Ա'յն գործն եմ ատում,
Որ ոչ թե գործ է, այլ ծանր հանցանք,
Ա'յն փորձն եմ ատում,
Որ մարդկանց գլխին դառնում է փորձանք,
Ա'յն դավանանքը,
Որ վերջ ի վերջո փոխվում է դավի,
Գլխացավանքը,
Որ փոխարկվում է սուր գլխացավի....
Խավարն եմ ատում, եթե խավարում
Ո'չ միտք է ծնվում և ո'չ էլ զավակ:
Եվ լույսն եմ աում, թեկուզև պայծառ,
Թե չի հանդուրժում մինչև իսկ շվաք....
Ի՞նչ խոսքեր ասեմ այն ձեռագրին,
Որ չի հասկացվում, բայց կարդացվում է:
Ատե՞մ, թե խղճամ այն տարեգրին,
Որ նյութ է սարքում,
Ոչ թե հավաքում:
Խղճա՞մ, թե ատեմ այն տարագրին,
Որ միշտ ապրում է.... իր հայրենիքում....
Թու՜հ, ինչքա՜ն բան կա կյանքում ատելի,-
Ես չգիտեի......
P.Sevak
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 21:06. Վերնագիր: ԱՆՋ..
ԱՆՋԱՏՈՒՄ...
Լռություն է: Խորունկ: Խորհրդավոր:
Ամե՜ն ինչ է լռել: Եվ լռել է այնպես,
Ինչպես բառարանում բառն է լռում:
Եվ գիշերը չունի տասներկու ժամ,
Այլ կրկնակի: Խոտի թարմ բուրմունք է գալիս
Այս ասֆալտի՞ց արդյոք,
Թե այս տրամվայից,
Որ ձգվել է հիմա լուռ փողոցում՝
Ինչ-որ հեքիաթական թրթուրի պես:
ՈՒրեմն անջատված է հոսանքն էլեկտրական:
«Անջատվա՜ծ է »:
Այս բառն ինձ դարձրել կշեռք
Եվ ուզում է իր ճիշտ քաշն իմանալ: Սակայն
Իմ խեղճ թվացույցին այդքան թվեր չկա՜ն....
ՈՒ՞ր ես: Ի՞նչ ես անում: Անջատվա՜ծ ենք:
Մագնիսական դա'շտ կա: Անջատվա՜ծ ենք:
Խնձորն էլ են քամում - հյութը հանում միջից:
Այդպես էլ մենք ահա... անջատվա՜ծ ենք...
Ֆուտբոլասեր չեմ ես: Բայց աչքերիս դիմաց
Ինչ-որ գնդակ է անվերջ կաղում-խաղում:
Խենթանում են այսպե'ս: Գնդակն ի՞նչ գործ ունի
Ինձ հետ, լռության հետ և մեր անջատման հետ...
Եվ այս սեր կոչվածը գուցե սեր չէ բնավ,
Այլ շչակի ձայն է, կայարանի աղմուկ,
Եվ կանացի ձեռք է՝ ճյուղի նման ջարդված....
Տեսնես թե աշխարհում կա՞ գեթ մի կենտ լեզու,
Որ չունենա իր մեջ այս «անջատվել» բայը:
Թե կա՝ ես փոխում եմ ազգությու՜նս....
Կա՞: Պատասխան չկա: Լռություն է:
ճիշտ է, որ պատասխան իրոք չկա,
Բայց և լռությու'ն չէ: Համատարած ճի՜չ է:
Համատարած կա՜նչ է: Համատարած գոռո՜ց:
Քառահատոր հսկա բառարանը հիմա
Մե'կ բառով է լցված՝ «ԱՆՋԱՏՎԵԼ» -ով:
Եվ մե'կ միտք է հիմա մեջս գոռում - գոչում.
-Աշխարհում կա՞ արդյոք գոնե մի կե՜նտ լեզու,
Որ չունենա իր մեջ այս «ԱՆՋԱՏՎԵԼ» բայը:
Թե կա՝ ես փոխում եմ ազգությու՜նս.....
P.Sevak
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 21:12. Վերնագիր: ՊԱՏ..
ՊԱՏԱՀԱԲԱՐ ԵՆ ՊԱՏԱՀՈՒՄ ԿՅԱՆՔՈՒՄ
--------------------------------------------------------------------------------
Մի՛շտ էլ սիրածին պատահաբար են պատահում կյանքում
Ու հրաժեշտ են տալիս սիրածին անհրաժեշտաբա ՜ր…
Թե կուզես՝ լռի՛ր
Թե կուզես՝ ոռնա՜,
Թե կուզես՝ ծամիր սեփական լեզուդ:
Թե կուզես՝ խցիր բերանդ բարձով,
Թե կուզես՝ ոտքով հարվածիր բարձին.
Հավատացյալ ես՝ հայհոյիր աստծուն,
Հավատացյալ չես՝ աստծուն հավատա.
Թե կուզես՝ ուզիր է՛լ չուզել- իզո՜ւր,
Թե կուզես՝ ուզիր է՛լ չապրել-իզո՜ւր…
Ու, եթե կուզես, ապրելն այս է հենց,
Եվ սերն իսկական հենց այս է որ կա.
-Պատահաբար ես պատահում կյանքում,
Անհրաժեշստաբար հրաժեշտ տալիս…
P.Sevak
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 29.03.08 21:16. Վերնագիր: Միա..
Միանգամից
--------------------------------------------------------------------------------
Ասում են, թե միանգամից կյանքում ոչի՜նչ չի կատարվում.
Միանգամից ո՛չ մի կարպետ եւ ո՛չ մի գորգ չի պատըռվում,
Միանգամից բերդ չի շինվում ու չի քանդվում միանգամից,
Միանգամից ձյուն չի գալիս եւ չի փչում անգամ քամին:
Մի՛րգ չի հասնում միանգամից, ո՜ւր մնաց թե՝ խելոքանան,
Զո՛ւյգ չեն կազմում միանգամից, ու՜ր մնաց թե՝ երեքանան:
Միանգամից չեն կշտանում եւ չեն զգում ջրի կարիք.
Ո՛չ այսօրն է անցյալ դառնում, ո՜չ էլ վաղն է դառնում գալիք:
Այս ամենը ճիշտ է, հարկա՛վ,
Հենց այսպես է, ինչպես որ կա:
Սակայն եթե իմ կյանքի մեջ գեթ հարցնեին մի՛ անգամ ինձ,
Թե ես ի՞նչ եմ գերադասում,
Ի՞նչ եմ ուզում
Ու երազում,
Ես կասեի.
- Ինչ լինում է՝ թող որ լինի ՄԻԱՆԳԱՄԻ՜Ց...
P:Sevak
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 30.03.08 02:14. Վերնագիր: Լու..
Լուսմփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով,
Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի՜ պես երազի,
Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի պես հոգեթով,
Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ ... Ես ի՞նչ անեմ, ի՞նչ անեմ, որ չմեռնի իմ հոգին,
Որ չմարի իմ հոգին քո ակաթե աչքերում.
Ես ի՞նչ անեմ, որ մնա ծիածանը երեքգույն,
Որ չցնդի, չմարի՜ իմ հոգու հեռուն ... Լուսմփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով,
Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի՜ պես երազի,
Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի ու կաթի՜ պես հոգեթով,
Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ ...
E.Charenc
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 30.03.08 02:18. Վերնագիր: Ես Œ..
Ես սիրում եմ նստել ամեն իրիկուն
Պատուհանիս առաջ երկա՜ր ու երկա՜ր.
Նայել պահվող ճամփաներին անանուն
ՈՒ երազել խնդություներ արևառ:
Նայել կանաչ հովիտներին՝ արևի
Իրիկնային երանգներով շղարշված,
Խմել լուսե երանգները վերևի՝
Երջանկացած ու հարբած:
Ականջ դնել ցորենների շշուկին
Եվ սպասել, որ շշուկները բուրեն
ՈՒ երգ դառնա երկնասլաց իմ հոգին
ՈՒ երազները մեղմորեն օրորեն:
Ես սիրում եմ նստել մենակ ու անձայն,
Աչքերս հառել հուրհրատող երազին,
Լսել ձայներ, որ զնգացին ու անցան,
Երանգների պես իրիկվա երազի:
Ապրել՝ հարբած երազներով իրիկվա,
Սուզվել անտես՝ աղբյուրների կարկաչում,_
Հարբե՜լ, հարբե՜լ ու մոռանալ արօրյան
Եվ հավատալ, որ հեռվից բախտն է կանչում
E.Charenc
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 30.03.08 02:27. Վերնագիր: Пожелания Пожелать..
Пожелания
Пожелать тебе хочется много:
Чтоб счастье свое Ты нашла,
Чтоб длинной была та дорога,
По которой Ты в жизни пошла.
Чтобы люди тебя уважали
И светлее все было вокруг,
И чтоб рядом с Тобой оставался,
Хоть один, но надежный Твой друг.
Charenc
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Ուղարկված է: 30.03.08 02:28. Վերնագիր: Счастливой будь Сч..
Счастливой будь
Счастливой будь—хоть трудно будет иногда,
Любимой будь—любовь спасает нас всегда,
Будь молодцом—в любых условиях держись,
Ведь чтобы ни было—прекрасна эта жизнь.
|
|
Անձնական թերթիկ
|
|
Պատասխաններ - 96
, հին:
1
2
3
4
5
Բոլորը
[միայն նորերը]
|
|
- մասնակիցը ներկա պահին գտնվում է ֆորումում
- մասնակիցնը ֆորումից բացակայում է
