Ուղարկված է: 20.03.08 02:49. Վերնագիր: Սիրային բանաստեղծությո
Druzya ya ochen lyublyu stixi. osobenno stixi pro lyubov (sama toje sochinyayu)!!!!!! Davayte napishem svoi i (ne svoi) lyubimie stixi pro lyubov!!!!!
Handipum!!!!
Menq handipecinq patahabar Nujn srjaranum, nujn sexanum Vaxuc el cheinq tesel irar Karotel einq bavakanin!!! Es ekel ei im tiknoj het Du amusnut het mez ancanot Ev lur naelov achqerid mej Es tesnum ei mi lur karot.... Taqun xmecinq menq irar kenac Hayacqov taqun barevecinq Ev voch mi bar, u hnchyun chasac Ancanoti pes bajanvecinq...... Miajn te verjum bajanvelis Qo amusin@ tesa inchpes Tiknojs taqun asec...... .......Hogis gites inchqan ei karotel qez.........
Ինձ ստիպում ես նորից գրել, Նորից բառերի քաոս-աշխարհից Գտնել երազներ, հեքիաթներ լուսե Ու ընծայել քեզ։ Ինձ դարձնում ես կամքիդ գերին, Դարձյալ ստիպում լուսնի շողերից Հույզեր ու հույսեր նրբահյուս անել Ու ընծայել քեզ։ Ուզում ես ու՞ժը խոսքերիդ փորձել, Իմանալ՝ արդյոք հասե՞լ է ժամը, Վայրկյանն իններորդ կոչվող ալիքի, Որի կտավը միգուցե մի օր Պիտի զարդարի քո շքեղաշուք Ննջարանն անտի... Ինձ վտարու՞մ ես մտքերիդ ծովից, Մի՞թե չես փորձել մագնիսի ուժը Մոլեգնած հոգուս, Թե՞ վստահում ես խոսքերիդ ուժին... Տե՛ս, չսխալվես, Չէ՞ որ կարող եմ իմ լույս բառերով Սանսկրիտն հոգուդ հանգիստ վերծանել, Վերածել սիրո անմեղ հնչույթի Ու... ընծայել քեզ։
Մի նայիր այդպես՝ Իմ աչքերին օտար, Ուր լողում է տառապանքը մի հին ազգի... Սեղմիր ինձ կրծքիդ, Ջերմագին այնպես, Որ մոռանամ ջերմությունը հայրենիքիս... Համբուրիր ինձ այնքան ուժգին, Որ ամեն վայրկյան Շրթերիս չթառի «Հայաստան» բառը... Սիրիր ինձ, սիրիր մեղմ ու քնքույշ, անմնացորդ, Որ չզգամ բուրմունքը հայրենի հող ու ջրի Եվ չարտասվեմ ես կրկին...
Եվ ինձ հանիր հունից, Վրդովիր այնպես, Որ վերանա պատկերը Սեգ սարերի մեր քարքարոտ Բռնիր ձեռքս, սեղմիր այնքան ամուր, Որ չտանեն ինձ Վայրագ հողմերն անծանոթ...
Ա՜խ, իմ հեռավոր, Իմ երազ, իմ սեր. Քեզանով եմ դիմացել Եվ դիմանում եմ Թեկուզ օտարացած՝ երկար դարեր...
Ուղարկված է: 08.10.08 17:57. Վերնագիր: Ես ..
Ես քո ափերի անսահմանության ջերմության ներքո միայն սեր տեսա, խանդը մեզ պետք չէր։ Ես քո աչքերի անվերջանալի մուգ գիշերներում միայն սեր տեսա. քո մուգ աչքերի գիշերի գույնի՜ց այգում արարվեց գիշերագույնը ... Ես քո կաթիլվող երազի հետքում միայն սեր տեսա. անձրև չկար, ու խանդն առանց ջուր զու՜ր պապակվում էր։ Ես քո շուրթերի գինոտ ժպիտում միայն սեր տեսա. քո սերը լույս էր, և այդ գիշերը իմ լույսն է հիմա։
Ափերիդ ջերմը, Աչքերիդ գույնը, Երազիդ հետքը Ու շուրթիդ համը Այսօր ինձ նորից Դավադրաբար Առաջնորդում են Դեպի հուշերի Գինեբույր այգի՝ Երկուսանալու... Եվ ես՝ մենակս, Ես՝ մենավորս, Արդեն գալի՜ս եմ...
Ուղարկված է: 12.10.08 02:04. Վերնագիր: Es el em sirum vor i..
Es el em sirum vor inqs em kardum,bajc vor mek urishn e asmunqum,dranic el mi ajl hajhujq em stanum
Ուղարկված է: 17.10.08 01:26. Վերնագիր: ՔՈ ..
ՔՈ ՁԵՌՔԵՐԸ
Ես սիրո՜ւմ եմ քո ձեռքերը Որոնք, արդեն քանի՜ տարի, Ինձ ամենի'ց ամուր գրկում, Սակայն երբեք չե'ն... բանտարկում. Ինձ աշխարհի տե'րը անում, Սակայն երբեք չեն տիրանում. Օղակի պես շուրջս պրկվում, Բայց չե՜ն խեղդում, այլ` լոկ փրկո՜ւմ, Ինչպես փրկում են խեղդվողի'ն... Քո ձեռքե'րը,- Նո՜ւրբ, Ասողի՜կ, ՈՒ երգեցի՜կ, Որոնց ափում, Ես` չո՜ր խեցի, Մարգարի՜տ եմ քիչ-քիչ դառնում... Ես սիրում եմ քո ձեռքերը... "Մարգարի'տ եմ քիչ-քիչ դառնում..."- Իսկ Մարգարիտն այս աշխարհում Ինչքան էլ թա՜նկ լինի, անգի'ն, Ինչքան չքնա՜ղ ու եզակի՜,- Երբեք պիտի չխնայե՜ս Եվ... միշտ... կրցք'իդ վրա' պահես,- Թե չէ, քո ջե՜րմ կրծքից հեռու, (Քո սիրո'ւց ու կրծքից հեռո'ւ), Իսկույն խամրո՜ւմ է, դալկանո՜ւմ,- Կրկին դարձած... նույն չոր խեցի՜ն...
Այնպես ուզում եմ Անունդ թողնել Կեսգիշերային ավազի վրա, Որ լուսաբացին Նա արտացոլված լինի ցողերում, Մինչեվ քեզ հասնի Ձայնիս մշուշով պարուրված խոսքս... Ու ես փախչելով Հին լռությունից, Կնդունեմ իսկույն Սիրո հրամանն անխուսափելի:
Հուրն են սիրո սևի սիրուն լույս աղջիկներն Հայաստանի, Սրտիս վրա քայլող գարուն` կույս աղջիկներն Հայաստանի, Իմ սիրտն ի՜նչ է, ա'խ, թե ուզեն` բերդեր կառնեն մի հայացքով, Անառիկ բերդ ու սիրո սյուն` հույս աղջիկներն Հայաստանի:
Մեկը մեկից պարզ ու կախարդ, մեկը մեկից խոսքով քաղցր, Ետ կբերեն ալևորին, օձ կթովեն աչքով քաղցր, - Մեկը` աստղիկ, մեկը` լուսնյակ, մեկն` արևի տեսքով քաղցր, - Իմ Հայաստանն են զարդարում նուրբ աղջիկներն Հայաստանի:
ՈՒ չգիտեմ որի՞ն սիրեմ, որի՞ն թողնեմ անհագ սրտով, Ամենքին է սրտիս աչքը արևի պես կրակ սրտով, Երբ հուր ծովի պես են քաշում` ո՞նց դիմանաս վտակ սրտով, - Ինձ աստղերից ցած են բերում սուրբ աղջիկներն Հայաստանի:
Իմ Սևանը ո՞նց ցամաքեց, երբ սևածով աչքերը կան, Իրենց նման հարբեցընող գինին քամող ձեռքերը կան, Վարդ շուրթերին բուրմունքի պես Կոմիտասի երգերը կան, - Քարից անգամ լույս են քամում բյուր աղջիկներն Հայաստանի:
Բայց մի գանգատ ունի կյանքս` այն, որ ինձ մի վարդ չտվին, Սուրբ եմ Արա Գեղեցիկի պես` ինձ մի սուրբ Նվարդ չտվին, Ինձ թողեցին գիրկն ընկածի, դեռ ասում են` դարդ չտվին, - Գերեզմանս են աչքով փորում զուր` աղջիկներն Հայաստանի:
Առանց նրանց` երգս պաղ էր` արև բացին իմ երգի մեջ, Նրանց սիրո ձեռագործն է ծիածանը երկնքի մեջ, - Բայց քաջ կասեմ` մեկին սիրես, լավի՜ն սիրես ու լա'վ սիրես, Որ քեզ պաշտեն բոլո՜ր սիրուն, լույս աղջիկներն Հայաստանի: H.Shiraz
Սովորիր լսել քարի շնչառությունը, Նրա կարծր հառաչը զգա ու նոր քարկոծիր՝ Ես քո առաջ կանգնած եմ, անիծված եմ, Թե զորու է կամքդ՝ սիրտը իմ խոցիր, Բայց թե դողում է դեռ սերը քարի ներսում՝ Կանչիր ինձ ու ես քեզ մոտ կգամ: Խենթս , ա՜խ խենթս միթե դու չես զգում, Որ լոկ քո համար ես կամ...
Ուղարկված է: 19.11.08 14:22. Վերնագիր: Էլ �..
Էլ քեզ չսիրել՞... Կա՞ այդպես հնար._ Հանել քո սերը իմ սրտի խորքից,_ Նու՛յնն է` Թե մի օր լի՛ճը Սևանա, Հանեն Գեղամա լեռների գրկից, Հանեն ու տանեն` լեռները թողած Առանց հմայքի՛ ու կախարդանքի՛… Էլ որտե՞ղ տենչիս մակույկը լողա, Կարկաչի Զանգու՛ն իմ ներշնչանքի…